Filmy kot, kradzież, ciąża

Milczący, ponury i agresywny Adam marzy tylko o jednym: żeby jego przymusowy pobyt w tym sielankowym miejscu jak najszybciej się skończył. Chce czym prędzej wrócić do miasta i do tego, co sprawia mu największą przyjemność: pijaństwa, bijatyk i rasistowskich burd. Gdy śmiertelnie poważny Ivan pyta go, jaki cel chciałby sobie wyznaczyć na najbliższych kilka tygodni, Adam zbywa go stwierdzeniem, że chciałby upiec szarlotkę. Nie spodziewa się, że Ivan serio potraktuje jego propozycję, lecz ten poleca mu opiekować się rosnącą w ogrodzie starą jabłonią. Ivan ma pod opieką jeszcze dwóch "pensjonariuszy": Gunnara, byłego zawodowego tenisistę, topiącego smak porażki w alkoholu, oraz Khalida, nieustannie wkurzonego arabskiego imigranta, który napada na stacje benzynowe, chcąc w ten sposób zadać cios wielkim międzynarodowym korporacjom. Wkrótce dołączy do nich ciężarna Sarah (Paprika Steen), która właśnie dowiedziała się, że być może urodzi upośledzone dziecko. Adam jest uosobieniem podejrzliwości i ignorancji - cech motywujących każdego wyznawcę Hitlera i ślepej, rasistowskiej przemocy. Ivan to postać bardziej złożona, balansująca na granicy przerysowania, karykatury i chyba najtrudniejsza do wiarygodnego przeniesienia na ekran. Początkowo wydaje się jedynie być kimś w rodzaju ekscentrycznego drużynowego, lecz stopniowo wychodzi na jaw jego całkiem inne, mroczne oblicze. Ivan nie dopuszcza do siebie myśli o osobistych tragediach, które go dotknęły i w rezultacie coraz bardziej traci kontakt z rzeczywistością. W tym momencie Adam, obserwując księdza i swoich towarzyszy, dochodzi do wniosku, że jest wśród nich jedyną osobą przy zdrowych zmysłach i z podopiecznego musi stać się ich opiekunem. Niechętnie bierze na siebie tę odpowiedzialność, chociaż do końca się przeciw niej buntuje.

Dionizy Złotopolski (Henryk Machalica) mieszka w Złotopolicach wraz z synem Markiem (Kazimierz Kaczor), niezależnym senatorem, najczęściej zresztą przebywającym w Warszawie, i jego żoną Barbarą (Anna Nehrebecka), którzy mają dwóch dorosłych synów. Starszy Waldemar (Andrzej Nejman) jest gospodarzem i prowadzi gospodarstwo. Nie ma szczęścia w miłości i wciąż szuka kandydatki na żonę. Okazuje się, ze znalezienie partnerki, która zgodziłaby się wraz z nim zamieszkać na wsi jest trudne. Młodszy syn – Kacper Złotopolski (Andrzej Piaseczny) to czarna owca w rodzinie. Rzucił szkołę i postanowił rozpocząć karierę muzyka. Druga linia rodu – Gabrielowie mieszkają w Warszawie. Wywodzą się od bliźniaczej siostry Dionizego, Eleonory (Alina Janowska). Jej syn – Wiesław (Paweł Wawrzecki) jest komendantem posterunku policji na Dworcu Centralnym, a jego żona Marta (Ewa Ziętek) prowadzi luksusową kawiarnię. Mają razem syna – Tomka (Piotr Szwedes), który ku rozpaczy rodziców rzucił studia medyczne i rozpoczął karierę akwizytora – jego zdaniem w ten sposób najszybciej dorobi się dużych pieniędzy. Starszy syn Mirek (Radosław Elis) i jego żona Weronika (Agnieszka Sitek) oczekują narodzin pierwszego dziecka. Córka Wiesława z pierwszego małżeństwa, Agata (Paulina Młynarska), pracuje w agencji pośredniczącej w sprzedaży nieruchomości.

Babe - Świnka w mieście jest kontynuacją historii o uroczej i szybko dojrzałej śwince, Babe, która myśli, że jest psem pasterskim. Kiedy Babe podróżuje z wiejskiej farmy do położonego daleko miasta, aby pomóc "swoim ludziom" to odkrywa wiele rodzajów nieznanych sobie zwierząt, a przygody w mieście uczą ją, że miękkie i stałe w uczuciach serce może uzdrowić świat.

Dzieje mieszkańców kamienicy przy ul. Złotej w Warszawie. Ich losy zostają wplecione w wydarzenia związane z odbudową stolicy oraz nową sytuacją polityczną kraju. Akcja rozpoczyna się wiosną 1945 roku. Jeszcze trwa wojna, z wyzwolonych terenów warszawiacy wyruszają w drogę powrotną do domów. W Warszawie wyląduje również osiemnastoletni Andrzej Talar, do niedawna partyzant, później ochotnik w Wojsku Polskim. W drodze do stolicy poznaje Basię Lawinównę, która podąża do dawnego mieszkania w domu przy ulicy Złotej. Wraz z nią przybywają tu i inni lokatorzy.

Drugi film w dorobku Stephena Frearsa jest próbą ukazania historii angielskiego dramaturga Joe Ortona, który stał się legendą w latach 60. Reżyser skupia się na relacjach, które łączyły Ortona z Kennethem Halliwellem. Halliwell dla głównego bohatera był nie tylko mentorem i nauczycielem, ale także kochankiem, który w pewnym momencie staje się zazdrosny o dobrze zapowiadającą się karierę swojego ucznia.

Chiny, lata dwudzieste XX wieku. Po śmierci ojca, dziewiętnastoletnia Song Lian zmuszona jest poślubić Chen Zuoqiana – głowę wpływowej rodziny. Pięćdziesięcioletni Chen ma już trzy żony, każda z nich mieszka w oddzielnym domu na terenie wielkiego zamku. Żony zaciekle ze sobą konkurują, ponieważ zainteresowanie ich męża daje władzę, status i przywileje. Każdej nocy Chen decyduje, którą żonę odwiedzi, a wtedy przed jej domem zapalana jest czerwona latarnia. Żony gotowe są na wszystko, by latarnia zapłonęła przed ich drzwiami. Jednak czasem sprawy mogą wymknąć się spod kontroli...

Kiedy umiera jej matka, Claire Dolan (Katrin Cartlidge), trzydziestoletnia irlandzka dziewczyna na telefon, postanawia zmienić swoje życie i opuścić Nowy Jork. Spotyka taksówkarza, który chce jej pomóc, mieć z nią dziecko i zbudować dom. Ale Claire szybko rozumie, że aby zmienić swoje życie, musi polegać tylko na sobie.

Rodzina Barańskich mieszka na przedmieściu. Matka całkowicie poświęca się roli pani domu, co jest źródłem jej nieustającej frustracji. Ojciec utrzymuje rodzinę, ale to nie jego zdanie jest w domu najważniejsze. Model życia Leszczyńskich jest zupełnie inny. Matka jest rozwódką. Ze swojego pierwszego związku ma dorastającą córkę, a z obecnego małżeństwa kilkuletniego syna. Spełnia się zawodowo, podczas gdy jej mąż zmaga się nie tylko z wychowaniem dzieci, ale również z własną niemocą w kwestii ponownego wyboru ścieżki kariery zawodowej. Jest bezrobotny. Choć Barańscy hołdują wartościom konserwatywnym, a Leszczyńscy wydają się być postępowymi intelektualistami, okazuje się, że tak naprawdę więcej ich łączy niż dzieli. Dobre chęci rodziców przynoszą często opłakane, choć zabawne rezultaty.