Filmy impresja

Kręgosłupem formalnym filmu są stylizowane na dokument monologi kilku kobiet. Z tych „solowych etiud” powstaje pełnowymiarowa „kolekcja” – nomen omen – psychologicznych „sukienek”. Nie są to jednak portrety, raczej opisy newralgicznych momentów życia. To najbardziej z możliwych kameralne zderzenie czasu z przestrzenią. Czas „materializują” oniryczne, bardzo malownicze impresje, z pozoru niezwiązane z opowieściami kobiet; są jednak bodaj najistotniejszymi kontrapunktami filmowej opowieści. Poetyckie „obrazki” przekazują to co niewypowiedziane wprost przez bohaterki filmu. Nieobecna „fabularność” nie zwalnia opowieści – każda z postaci, wykreowana przez czołówkę polskich aktorek, jest zaskakująco dynamiczna, udramatyzowana, niezwykle wiarygodna, wręcz przeszywająca. Całość wieńczy zaskakująca pointa, kontrowersyjne „ujawnienie obecności” tajemniczego katalizatora kobiecych zwierzeń. Kim jest? Ślepym losem? Nieobliczalnym wyrzutem sumienia? Kimś, z natury rzeczy, rodzaju męskiego? Odpowiedzi na te tajemnicze pytania trzeba szukać aż do ostatniej sceny, ostatniego kadru filmu.

Opowieść o walce impresjonistów o nową sztukę. "Schwytanie uciekających chwil" - taki cel postawili sobie młodzi paryscy artyści, którzy w 1974 roku postanowili zerwać z malarskim akademizmem, dominującym na ówczesnych salonach.

Ten impresjonistyczny dokument kreśli sugestywny obraz życia w Chiaturze – częściowo opuszczonym górniczym mieście w zachodniej Gruzji.

Yves Montand, gwiazda sceny i ekranu jest z powrotem w Marsylii, mieście młodości, ponad dwadzieścia lat po jego opuszczeniu. Występ zostanie pokazany 26 w Operze Miejskiej: będzie to "Montand naszych czasów". Temat: Montand, jego życie, jego kariera, jego miłości. W mieście, w perfumerii pani Simonot poznaje dziewczynę Marion (Mathilda May), która marzy o spotkaniu Yvesem, swoim idolu i pragnie stać się gwiazdą jak on. Ona jest córką "baronowej", Mylène Lambert (Françoise Fabian), byłej nauczycielki Montanda, z którą kochał się w Marsylii tuż przed wyjazdem do Paryża... Marion musi zdobyć trzy miejsca na 26, dla niej i jej dwóch przyjaciółek. Ma nadzieję spotkać się z artystą, aby powiedzieć mu o swoich ambicjach i pokazać mu swoje umiejętności jako tancerka i piosenkarka.

Opowieść o znanym rzeźbiarzu Xawerym Dunikowskim. Przyglądamy się pracy artysty w jego pracowni, gdzie tworzy swoje największe dzieła sztuki socrealizmu w dziejach PRL-u. Film składa hołd wielkiemu artyście.

Impresja na temat malowniczego miasta, jakim jest Łódź. Widzimy zakład włókienniczy podczas pracy, a następnie protest pracownic, przeciwko zlikwidowaniu jednej z zakładowych orkiestr. Przeplatane jest to obrazami rozpadających się kamienic i fabryk Łodzi.

Krótki filmik animowany, w którym piękny koń przemierza wolno świat. Pędzi przed siebie i nagle natyka się na wojownika. Ten bardzo chciałby go posiąść, skrada się w dzień i w nocy i nic z tego, może tylko sobie śnić, jak galopuje na koniu…

Z ulic poznikały już barykady i zwaliska gruzów. Warszawa tętni życiem. Ale istnieje jeszcze stolica inna, zaniedbane Stare Miasto, przy ulicy Brzozowej, wśród ruin zjawili się już ludzie. Dzieci bawią się w klasy, mieszkańcy wegetują w piwnicach. Pewnego dnia zjawili się robotnicy i ulica zaczęła pięknieć z dnia na dzień.

Edward Etler w swoim dokumencie „Okolice peronów” stara się zwrócić uwagę widza, jak ciężka jest praca na kolei. Pokazuje nam, jak krok po kroku pracownicy naprawiają i konserwują zniszczone przez wandali wagony.