Filmy perkusista, restauracja

Francuski muzyk, Georges Faure, aby zalegalizować swój pobyt w USA i uzyskać tzw. "zieloną kartę" dającą mu pozwolenie na pracę postanawia zawrzeć fikcyjne małżeństwo z rodowitą Amerykanką. Spotyka akurat mieszkankę Nowego Jorku, Bronte, która ma podobny problem - musi znaleźć fikcyjnego męża, by wynająć mieszkanie dostępne tylko dla małżeństw. Oboje po zawarciu związku postanawiają się już więcej nie zobaczyć. Jednak wtedy okazuje się, że to nie będzie takie proste - czeka ich wiele niespodzianek.

Trzeci film wyreżyserowany przez Federico Felliniego obrazuje historię pięciu przyjaciół, zbliżających się już do progu 30 lat. Żyją oni niezobowiązującym, "dziecięcym" życiem, wymigując się od poważnych obowiązków oraz pracy, od których preferują szwędanie się po nocach i grę w bilard. Wszystko zaczyna się jednak komplikować, kiedy Fausto (Franco Fabrizi) się żeni, a od Alberto (Alberto Sordi) odchodzi siostra zostawiając jego i matkę niemal bez środków do życia. Przyjaciele zdają sobie sprawę, że trzeba znaleźć pracę i zmierzyć się z "dorosłym" życiem. Nie okaże się to jednak proste.

Życie heavy-metalowego perkusisty zostaje wywrócone do góry nogami, gdy pewnego dnia zaczyna tracić słuch.

Dużo młodsza od męża pani piekarzowa ucieka z pastuchem miejscowego markiza; od tego czasu piec chlebowy stoi wygasły, a mieszkańcy małej wioski pozbawieni są pieczywa. Sytuacja jest na tyle poważna, że zmusza do wyłonienia specjalnego komitetu, na którego czele stają markiz, ksiądz i nauczyciel. Rozmowy z piekarzem są bezskuteczne, trzeba więc odszukać jego połowicę.

Krótki dokument, który przedstawia scenki rodzajowe z podrzędnej knajpki gdzieś w Polsce. Ludzie, przeważnie z niższej warstwy społecznej, piją alkohol, rozmawiają o ojczyźnie i tym, co spotkało ich ostatniego dnia, flirtują ze sobą, tańczą oraz opowiadają dowcipy i anegdoty.

Rodzina Barańskich mieszka na przedmieściu. Matka całkowicie poświęca się roli pani domu, co jest źródłem jej nieustającej frustracji. Ojciec utrzymuje rodzinę, ale to nie jego zdanie jest w domu najważniejsze. Model życia Leszczyńskich jest zupełnie inny. Matka jest rozwódką. Ze swojego pierwszego związku ma dorastającą córkę, a z obecnego małżeństwa kilkuletniego syna. Spełnia się zawodowo, podczas gdy jej mąż zmaga się nie tylko z wychowaniem dzieci, ale również z własną niemocą w kwestii ponownego wyboru ścieżki kariery zawodowej. Jest bezrobotny. Choć Barańscy hołdują wartościom konserwatywnym, a Leszczyńscy wydają się być postępowymi intelektualistami, okazuje się, że tak naprawdę więcej ich łączy niż dzieli. Dobre chęci rodziców przynoszą często opłakane, choć zabawne rezultaty.