Filmy nagość, relacja ojciec-syn, relacja matka-syn

Michèle ma 20 lat. W pamiętniku pisze: "Mam 20 lat i zmarnowane życie.” Właśnie rozstała się z Bertrandem. Musiała poddać się aborcji. Czuje się źle. Czuje się sama, mała, nic nie znacząca wobec świata. Wszyscy wokół niej to olbrzymy. Wszystko wiedzą, wszystko rozumieją, umieją ŻYĆ. Chciałaby urosnąć, żeby być taka jak oni. Prosi Boga, by jej pomógł, następnie zwraca się do Buddy. A później jeszcze spotyka François, Żyda, weterynarza, lat 32. Dwadzieścia pięć stron wyrwanych z jej pamiętnika opowiada nam o burzliwym poszukiwaniu tożsamości przez młodą kobietę, która w głębi wciąż jest nastolatką. Chciałaby wierzyć w życie, w coś (na przykład w Boga, czemuż by nie?), w kogoś, we François, z braku wiary w siebie.

Human Traffic opowiada o życiu i miłości pięciorga przyjaciół – Jipa (John Simm), Lulu (Lorraine Pilkington), Koopa (Shaun Parkes), Niny (Nicola Reynolds) i Moffa (Danny Dyer), którzy w weekendy w pubach i klubach rekompensują sobie ciężką pracę w tygodniu. Jim i Lulu mają problemy emocjonalne. Jim martwi się, że niepowodzenia łóżkowe spowodowane zbyt dużą ilością zażywanych narkotyków doprowadzą go do trwałej impotencji. Chłopcy Lulu takich problemów nie mają, szczególnie wtedy, gdy Lulu nie ma w pobliżu. Stosunki pomiędzy Koopem a Niną układają się świetnie, pomijając fakt, że Koop podejrzewa Ninę, iż śpi z każdym napotkanym chłopakiem. Moff to kwintesencja trudnego dziecka – zaopatruje przyjaciół w drugi i jest na najlepszej drodze do uzależnienia.

Billy, młody fotograf jest homoseksualistą i prawdę mówiąc ma już dosyć "bycia innym". Zakochuje się w Gabrielu, kelnerze z pobliskiej restauracji i początkującym muzyku. Billy obawia się, że chłopiec jest heteroseksualny i nigdy nie odwzajemni jego uczucia. Fotograf jednak wpada na pomysł, by zainteresować Gabriela projektem, nad którym obecnie pracuje. Zachęca młodego kelnera, by był modelem do serii zdjęć przedstawiających słynne filmowe, męskie pocałunki.

Erik najmłodszy członek rodziny Stiflerów, już niedługo skończy liceum. Niestety wciąż jest prawiczkiem o czym wie zarówno jego rodzina jak i przyjaciele. Pewnego dnia Erik zostaje zaproszony przez swojego kuzyna Steve'a, aby spędzić weekend w domu jego bractwa. Wierząc, że jest to jego życiowa szansa chłopak wraz z kolegami wyrusza do kampusu. Przyjaciele nie wiedzą jeszcze, że oprócz szalonych zabaw, mnóstwa alkoholu i pięknych kobiet czeka ich jeszcze bieg golasów zwany nagą milą.

Dwóch braci (Francisco i Thomás) zakochuje się w sobie ze wzajemnością.

Jean-Christophe (Gaëtan Vettier) jest synem prostytutki. Jako młodzieniec eksperymentuje ze swoją tożsamością. Przekracza kolejne granice, aż w końcu odnajduje zawsze nieobecnego ojca, o którym ciągle fantazjował. JC porusza się między brutalnością i marzeniami, spotyka demony z przeszłości i mierzy się z nimi w poszukiwaniu własnej drogi. „Little Gay Boy – Tryptyk” składa się z trzech części. Pierwsza to „Zwiastowanie”, kolejna nosi tytuł „Little Gay Boy Chrystus nie żyje”, a trzecia to „Ostatnia wieczerza”. Druga część filmu funkcjonowała najpierw jako niezależny film krótkometrażowy, który z sukcesem prezentowany był na festiwalach na całym świecie. „Little Gay Boy – Tryptyk” to pełnometrażowa, spójna forma. Mimo niskiego budżetu, może skłaniać do różnych interpretacji, a z pewnością nie pozostawia obojętnym.

Kilka arystokratycznych rodzin walczy o kontrolę nad krainą o nazwie Westeros.

Sitcom opowiada o przeciętnej amerykańskiej rodzinie Bundych, której dochód schodzi jednak często poniżej przeciętnej. Często mają różne problemy związane z brakiem pieniędzy, które obfitują w wiele dowcipnych sytuacji. Pomimo wzajemnej niechęci, zawsze trzymają się razem. Głowa rodziny to sprzedawca butów - Al, nad którym skupiają się różne nieszczęścia. Wie, że jest przegrany: nic już w swoim szarym życiu nie zmieni, nie uda mu się odzyskać już niczego z lat swojej świetności, kiedy to był młodym sportowcem. Mimo to nadal brnie do przodu i spokojnie przyjmuje każdy kolejny policzek od losu. Peggy to atrakcyjna i wyjątkowo leniwa żona Ala, większość dnia spędza przed telewizorem. Ich dzieci, Bud i Kelly, rozwijają się w trakcie kolejnych serii. Bud ma obsesje na punkcie kobiet i seksu, a Kelly to piękna, stereotypowa blondynka. Towarzyszem Bundych jest ich pies Buck, a potem Lucky. Dużą rolę w serialu spełniają także sąsiedzi Bundych: Marcy z mężem Steve'em, a później z kolejnym - Jeffersonem. Mottem rodziny wydają się być słowa Ala: "Bundy zawsze przegrywają, ale nigdy się nie poddają" (odc. 708).

Oparta na autentycznej historii opowieść o brutalnych torturach, gwałcie i morderstwie Sylvii Likens popełnionym w stanie Indiana w 1958 roku. Film jest adaptacją powieści Jacka Ketchum'a o tym samym tytule.