Filmy nagość, wanna, relacja ojciec-syn

Nastolatek zakochuje się w starszej kobiecie. Lata później już jako student odkrywa, że ukochana jest oskarżoną w procesie o nazistowskie zbrodnie.

Australia, lata 50. Kilkuletni David Helfgott (Alex Rafalowicz) przejawia wielkie zdolności pianistyczne. Jego ojciec, Peter Helfgott (Armin Mueller-Stahl) nalega, by chłopiec uczył się grać Trzeci Koncert Rachmaninowa. Nie zważa na przestrogi nauczyciela muzyki, Bena Rosena (Nicholas Bell), który twierdzi, że jest to kompozycja stanowczo za trudna dla małego dziecka. Mijają lata. Ten sam David Helfgott (Noah Taylor) jest teraz młodym artystą, który wygrywa kilka ważnych konkursów pianistycznych i staje przed szansą wyjazdu na studia do USA. Peter nie potrafi pogodzić się z perspektywą utraty syna i nie wyraża zgody na jego wyjazd. Prośby Rosena, by zmienił zdanie, nie odnoszą skutku. W tym czasie David zaprzyjaźnia się serdecznie z pisarką w podeszłym wieku, Katharine Susannah Prichard (Googie Withers). Za jej namową, gdy zostaje stypendystą Royal College of Music w Londynie, buntuje się przeciw ojcu i wyjeżdża do Anglii. Rozsierdzony Peter mówi mu, żeby nigdy nie wracał...

Film opowiada historię Neda Kelly, legendarnego bandyty, który żył w XIX wieku. Był synem irlandzkiego złodzieja, który został skazany na banicję do australijskiej kolonii karnej. Tam Ned wraz ze swym bratem i dwójką przyjaciół stworzył Gang Kelly, z którym przemierzył całą Australię, dokonując przez ponad 2 lata napadów rabunkowych głównie na banki.

Film porusza głośny dziś problem wykorzystywania seksualnego dzieci. Pokazuje, jak głęboki wpływ mają podobne doświadczenia na życie młodych ofiar. Bohater filmu - Brian, nieudacznik wychowywany przez nadopiekuńczą matkę - wyparł z pamięci traumatyczne przeżycia. Dręczy go jednak luka we wspomnieniach, którą uznaje za skutek porwania przez kosmitów. Szukając rozwiązania próbuje odnaleźć Neila - chłopca, który pojawia się w jego snach, a który może być kluczem do rozwiązania zagadki „utraconych” pięciu godzin.

Film na podstawie powieści W. Somerseta Maughama pt. "The Painted Veil". Opowiada historię lekarza i jego niewiernej żony, Kitty, którzy w latach 20-stych XX wieku przeprowadzają się do odległej chińskiej wsi, aby walczyć z epidemią cholery. Kitty przeżywa tam duchowe przebudzenie i ponownie zakochuje się w swoim mężu widząc jego poświęcenie dla pracy.

Komedia o tym, że nocna przygoda, pozornie bez zobowiązań może mieć nieoczekiwane konsekwencje, które skomplikują czyjeś plany na przyszłość nieoczekiwanymi obowiązkami rodzicielskimi. Allison Scott (Katherine Heigl) jest żyjącą w trybie przyspieszonym, 24-letnią wschodzącą gwiazdą dziennikarską, której pociąg się wykoleja z przyczyny przelotnej znajomości zawartej pod wpływem alkoholu z lekkoduchem Benem Stonem (Seth Rogen). Rezultatem tego jest klasyczna wpadka. Z perspektywą wyboru albo samotnego macierzyństwa albo głębszej relacji z ojcem ewentualnego potomka, Allison decyduje się dać szansę temu miłosnemu przypadkowi. Ben, człowiek niedojrzały i nieodpowiedzialny, którego nie w głowie stabilizacja i zakładanie rodziny zostaje skonfrontowany z przymusem podjęcia poważnej, życiowej decyzji: dać nogę natychmiast, czy zostać na rodzinnej fotografii? Próba zalotów do kobiety, z której wdzięków skorzystało się zeszłej nocy jest zadaniem nie najłatwiejszym i nieco absurdalnym, kojarzącym się raczej ze spożywaniem musztardy po obiedzie, niż z romantycznym okresem narzeczeńskim. Zwłaszcza, gdy w miarę jak się lepiej poznają okaże się, że zupełnie nie pasują do swojej bajki. Dodatkowo mają obok siebie niezachęcające przykłady bycia rodzicami. Czy powinni wspólnie wychować dziecko? Gdzie leży tajemnica szczęśliwego związku? Czy przypadkowa namiętność jest dobrym startem do wspólnego życia - na odpowiedź na to pytanie mają dziewięć pełnych zamieszania miesięcy.

Jacob Petersen wiele lat temu wyjechał z Danii do Indii, gdzie objął stanowisko dyrektora sierocińca dla porzuconych dzieci. Szczególna więź łączy go z 8-letnim Promodem, którym to opiekuje się od dnia jego narodzin. jednak na kilka dni przed urodzinami chłopca Jacob musi go opuścić - wyrusza do Danii, aby zdobyć pieniądze niezbędne dla funkcjonowania sierocińca. Na miejscu poznaje bogatego biznesmena Jorgena, który ma przygotować umowę gwarantującą sierocińcowi dotację w wysokości 4 milionów dolarów. Jacob zostaje też zaproszony na ślub jego córki. Na ceremonii spotyka matkę panny młodej - swoją dawną znajomą. Na weselu natomiast, na jaw wychodzi pewna tajemnica, która ma ogromne znaczenie dla Petersena. Od tej chwili zmieni się cały jego świat. Film o niedopowiedzeniach, błędach, nieszczęściu, ale także wielkim uczuciu, które karze zadbać o przyszłość najbliższych osób...

Emerytowany podoficer postanawia wyjaśnić okoliczności zaginięcia swego syna. Nie przypuszcza jak będzie to trudne i bolesne.

Bezrobotny trzydziestolatek Hlynur nadal mieszka z matką, a dni spędza na piciu, oglądaniu filmów pornograficznych i surfowaniu po sieci. Na święta Bożego Narodzenia do ich domu wprowadza się nauczycielka flamenco jego matki, Lola. Podczas nieobecności matki Hlynur odkrywa, że Lola jest lesbijką, a jednak Nowy Rok spędza z nią w łóżku. Wkrótce dociera do niego, że Lola dzieli z matką nie tylko dom. Ostatecznie, Hlynur będzie musiał znaleźć swoje miejsce w tej układance i wyzbyć się nieco egoizmu.

Historia zaczyna się w 1964, kiedy malarz Francis Bacon (Derek Jacobi) zaskakuje włamywacza George'a Dyera (Daniel Craig) buszującego w jego londyńskiej pracowni i domu w poszukiwaniu czegoś wartościowego. "Kim mógłbyś być?" - wykrzykuje artysta - "niewiele jest w tobie z włamywacza. Rozbieraj się i chodź do łóżka, a będziesz miał wszystko, czego zapragniesz". W tym momencie na zawsze zmieniło się życie obydwu. Dyer przez siedem lat był stałym modelem Bacona i starał się - finansowo wspierany przez Bacona - wydobyć ze środowiska i kultury klasy robotniczej, dostosować do zamkniętego świata artystów. Dyer został obdarowany drogimi garniturami i pieniędzmi, był zabierany w podróże do Paryża i Nowego Jorku, choć nie tworzyli z Baconem dobranej pary. Najwięcej radości dawała mu zazwyczaj wędrówka z młodymi ludźmi po paryskich barach, ale nie był w stanie stawić czoła nieustającym żartom swego dobroczyńcy. Dowcipny Bacon był w swoim żywiole, kiedy zabawiał się i pił z modelkami pozującymi do fotograficznych aktów, kpiąc ze wszystkiego i wszystkich: "Szampan dla moich prawdziwych przyjaciół, prawdziwe cierpienie dla fałszywych" i przedstawiając swoje niekonwencjonalne towarzystwo: "Witamy w obozie koncentracyjnym". Kiedy Dyer skarżył się na nocne koszmary, Bacon krótko replikował "George, nocne koszmary nie mogą być bardziej przerażające, niż życie".