Filmy fiodor dostojewski

Czescy aktorzy z teatru Dejvickie Divadlo przyjeżdżają do Nowej Huty, by wziąć udział w festiwalu teatralnym. Mają wystawić Braci Karamazow w reżyserii Lukasza Hlavicy na podstawie ostatniej powieści Fiodora Dostojewskiego. Tekst o ojcobójstwie i odwiecznych ludzkich pytaniach: o naturę Boga i zła, w sztuce pobrzmiewa z siłą znaną z pierwowzoru. Deklamowany w przestrzeni nowohuckiego kombinatu, miejsca, które miało symbolizować w socjalizmie „nowy, wspaniały świat”, w którym nie ma przestrzeni dla Boga, zyskuje dodatkową głębię.

Simon (Jesse Eisenberg) to bystry, ale nieśmiały mężczyzna, który nie najlepiej radzi sobie w relacjach z ludźmi. W pracy jest niedoceniany. Nie układa mu się też z matką (Phyllis Somerville). Na domiar złego kobieta jego marzeń (Mia Wasikowska) nie zwraca na niego uwagi. Pewnego dnia w biurze Simona pojawia się nowy pracownik – James (Jesse Eisenberg), który fizycznie jest łudząco do niego podobny. Różni ich jednak usposobienie. James jest towarzyski, pewny siebie i uwodzicielski. Ku przerażeniu Simona mężczyzna powoli zaczyna przejmować jego życie.

Giacobbe (Pierre Clémenti) jest studentem w szkole aktorskiej w Rzymie. Wiedzie życie monotonne i nijakie, które jest powodem częstych jego frustracji. Potajemnie podkochuje się w dziewczynie o imieniu Clara (Stefania Sandrelli), jednak nie próbuje nawet z nią porozmawiać. Jego życie zmienia się, gdy niespodziewanie pojawia się jego sobowtór o przeciwnych cechach charakteru, który stopniowo zajmuje jego miejsce.

Michel uważa kradzieże kieszonkowe za swoje hobby. Mężczyzna szybko zostaje aresztowany, co daje mu szansę na zastanowienie się nad sobą. Jednak po wyjściu na wolność wraca do kradzieży, wiedząc, że to jedyny sposób, w jaki może się wyrazić.

Realizowana przez cztery lata, półgodzinna, animowana wersja powieści Fiodora Dostojewskiego. Utrzymana w ciemnych tonacjach, z pogranicza jawy i snu, opowieść dotykająca mrocznych zakamarków ludzkiej podświadomości.

Frantisek, główny bohater filmu, powraca na łono rodziny. Do tego czasu nie miał jeszcze okazji nawiązać bliższych związków z innymi osobami, jest osobą szczerą i prostolinijną, dlatego też jest uważany przez innych za idiotę. Mimowolnie staje się świadkiem różnych konfliktów miłosnych i problemów rodzinnych. Dzięki temu, że nie miał okazji doświadczyć do tej pory "prawdziwego" życia, może obserwować związki międzyludzkie w ich prawdziwej, czystej postaci. Film na podstawie prozy Fiodora Dostojewskiego.

W upalną petersburską noc, gdzieś pod koniec XIX wieku, samotny, starzejący się mężczyzna czuwa przy martwym ciele młodziutkiej żony. Próbuje dociec przyczyn, dla których popełniła samobójstwo. Przywołuje całą historię swego małżeństwa - od pierwszego spotkania, po bezceremonialne kupno dziewczyny od jej opiekunek, aż do tragicznego końca. W jego duszy mieszają się żal, ból i poczucie winy. Stara się poniewczasie wniknąć w psychikę żony, zrozumieć ją chociaż po śmierci... Upływające godziny nie zmiejszają udręki. Nie przynoszą też odpowiedzi na trapiące mężczynę pytanie. Dopiero wraz z nastaniem świtu bohater zdaje się coś odkrywać... Na motywach opowiadania Fiodora Dostojewskiego.

Generał Zagorianski razem z dziećmi i ich prywatnym nauczycielem mieszka w luksusowym hotelu w niemieckim uzdrowisku Ruletenburg. Jeszcze w Rosji generał zastawił swoją posiadłość i teraz z niecierpliwością czeka na wiadomość z Moskwy o śmierci chorej ciotki. Tylko wtedy może otrzymać duży spadek i poprawić swoją pozycję w środowisku…

Adaptacja dramatu Fiodora Dostojewskiego. Grupa rosyjskich anarchistów wraca w 1870 roku ze Szwajcarii do ojczyzny, wioząc ze sobą plany przyszłej rewolucji. Iwan Szatow chce zerwać z nihilistycznymi poglądami. Z przywódcą grupy - Nikołajem Stawroginem jest poróżniony nie tylko prywatnie. Dzielą ich także poglądy polityczne. Nikołaj tymczasem uknuł spisek.

Historia niemieckiej rodziny Essenbeck, przemysłowców, właścicieli fabryki, rozgrywająca się w latach 1933-34, czyli od pożaru Reichstagu do "nocy długich noży". Opowieść o zawiści, walce i upadku godności. Visconti czerpie tu z MacBeth'a, Demonów Dostojewskiego, jak i z Thomasa Manna i z Götterdämmerung Wagnera.