Filmy artysta, paryż, pisarstwo

Gertrude Stein należy do tych pisarek, których się nie czyta, natomiast często cytuje. To ona jest autorką tajemniczego zdania "Róża jest różą, jest różą, jest różą". Stworzyła nowy, protokubistyczny styl w literaturze. Zerwała z interpunkcją jeszcze przed Joycem, dadaizmem i surrealizmem, a słów używała dla ich dźwięku i skojarzeń. Prowadziła w Paryżu salon, przez który przewinęła się cała ówczesna śmietanka artystyczna. Jej znajomymi byli: Picasso, Cézanne, Matisse, Pound i Hemingway. Jako jedna z pierwszych zrobiła coming out, publicznie pokazując się ze swoją partnerką Alice B. Toklas. Philippe Mora bezpardonowo i radykalnie rozprawia się z czcigodną ikoną modernizmu. Wciela się w postać detektywa badającego poszlaki, wskazujące na to, że Gertruda Stein wcale nie umarła w 1946 roku. Wzorem innych popkulturowych celebrytów prowadziła ukryte „życie po życiu”, o czym świadczy materiał filmowy nakręcony przez Hitchcocka, Dalego, Duchampa, Godarda, Warhola i innych prominentnych artystów dwudziestego wieku. Pełen aluzji i absurdalnego humoru rodem z Monty Pythona fałszywy dokument Mory jest purnonsensowym majstersztykiem.

Maj 1946 roku. Po dziewięciu latach internowania, Antonin Artaud (Sami Frey), aktor, artysta, pisarz, ostatecznie opuszcza azyl psychiatryczny, by powrócić do Paryża do swojej rodziny. Jacques Prevel (Marc Barbé), młody poeta, podąża za Artaudem w wędrówce między domem zdrowia Ivry'ego i Saint Germain-des-Prés, jednocześnie dążąc do tego samego co on: poezji, narkotyków i absolutów. Prevel staje się uczniem i towarzyszem jego geniuszu, którego kroniki obserwują aż do jego śmierci, dwa lata później. W tym powojennym Paryżu, gdzie poznaje nędzę i cierpienie, Prevel dzieli swoje życie między dwie kobiety, Rolande (Valérie Jeannet) i Jany (Julie Jézéquel), jednocześnie przywiązując się do Antonina, którego był synem, przyjacielem.

Amerykanin Jack (Adam Goldberg) i Francuzka Marion (Julie Delpy) tworzą udany i nowoczesny związek. Jednakże podróż do Paryża, gdzie mieszka szalona rodzina Marion, sprawia, że związek pary przechodzi duży kryzys. Jack czuje się zagubiony pomiędzy ekscentrycznymi znajomymi narzeczonej, przyszłą teściową, która miała romans z gwiazdą rocka oraz zamachowcem, który podkłada bomby w komercyjnych restauracjach.

Wypalony reżyser filmowy, nie ma już weny aby nakręcić kolejny film. Ucieka w świat fantazji przed przytłaczającym go otoczeniem.

Tuż przed śmiercią malarz Jean-Baptiste Emmerich zapowiada, że "ci, którzy go kochają, wsiądą do pociągu". Następnie umiera. Do pociągu na cmentarz Limoges wsiadają wszyscy jego przyjaciele, ci prawdziwi i fałszywi, spadkobiercy z prawego i nieprawego łoża, bliższa i dalsza rodzina - niektóre rodziny spotykają się wyłącznie na pogrzebach.

Zniesławiony, upokorzony i podupadły na zdrowiu, Oscar Wilde opuścił w 1897 roku podlondyńskie więzienie Reading, w którym przesiedział dwa lata za kontakty homoseksualne. Jego kariera nigdy nie wróciła już na dawne tory, a ostatnie lata życia słynny pisarz spędził w podrzędnym paryskim hotelu, posługując się przybranym nazwiskiem Sebastian Melmoth. Film opowiada właśnie o tym okresie, gdy załamany i bez grosza przy duszy były złotousty esteta i pięknoduch nieudanie próbuje radzić sobie na różne sposoby ze swym niespodziewanym upadkiem oraz świadomością, że ludzie, którzy niegdyś go kochali i podziwiali, w mgnieniu oka się od niego odwrócili. Snując wspomnienia o dawnym życiu, w szczególności szczęściu odczuwanym w towarzystwie własnych dzieci, Wilde przyjmuje do siebie powoli fakt końca znanego mu świata. W jego wnętrzu rozgrywa się dramatyczna walka: chciałby zniknąć, stać się niewidzialny dla innych, lecz nie potrafi pogrzebać wszystkich aspektów swej barwnej osobowości sprzed lat.

Akcja filmu toczy się w Paryżu w burzliwych latach 1968 - 1969. Studenci, a także związki zawodowe buntują się przeciwko polityce rządu. François (Louis Garrel) jest dwudziestoletnim poetą, który uchyla się od służby wojskowej. Lubi barykady, ale nie należy do takich, którzy rzucaliby koktajlem Mołotowa w policję. Nałogowo pali opium i dyskutuje o rewolucji ze swoim przyjacielem Antoine'm (Julien Lucas). Korzysta z tego, że Antoine odziedziczył w spadku mieszkanie - mieszka u niego i żyje na jego koszt. Poznaje rzeźbiarkę Lilie (Clotilde Hesme) i zakochuje się w niej z wzajemnością. Mija rok, a bohater nadal, delektując się dymem opium, pisze wiersze, kocha się z Lilie, dyskutuje o polityce. Czy zdobędzie się na odwagę, by uczynić coś, co odmieni jego egzystencję?

W wieku trzynastu lat kochali się i przebywali ze sobą. Nierozłączni koledzy, zdominowani przez: rewolty, ciekawość, nadzieje, wątpliwości, dziewczyny - marzyli o sławie, dzielili się wszystkim. Paul (Guillaume Gallienne) staje się bogaty, Emile (Guillaume Canet) biedny. Dzisiaj Paul jest malarzem. Emile jest pisarzem. Chwała przeszła bez patrzenia na Paula. Emile ma wszystko: sławę, pieniądze, idealną kobietę, którą Paul kochał wcześniej. Podziwiają siebie, ale jednocześnie konkurują. Gubią się. Kończą się jako para, ale nie mogą przestać się kochać.