Filmy kłamstwo, surrealizm, satyra

Zwykły truteń, Barry B. Benson, jest rozczarowany perspektywą pracy do końca swych dni w ulu - marzy, by osiągnąć w życiu coś więcej. Podczas jednej z niebezpiecznych wypraw do parku, ratuje go sympatyczna kwiaciarka Vanessa. Wkrótce Barry odkrywa, że człowiek od wieków bezkarnie kradnie miód z pasiek całego świata i decyduje się wytoczyć ludziom proces!

Przez drzwi garderoby w dziecięcej sypialni prowadzi droga do Monstropolis – świata potworów. W centrum miasta mieści się fabryka „Potwory i spółka”, z której co noc wyruszają elitarne oddziały potworów i wkraczają do świata ludzi, by straszyć dzieci i kolekcjonować ich krzyki, które są głównym źródłem energii w tym potworzym świecie. Jest to bardzo ciężka praca, bo dzieci nie jest już tak łatwo przestraszyć jak niegdyś. Prawdziwą gwiazdą i mistrzem straszenia jest Sulley, a jego asystentem i najlepszym przyjacielem – Mike Wazowski. Potwory wierzą, że to właśnie dzieci są niebezpieczne i toksyczne. Kiedy więc mała dziewczynka trafia przypadkiem do ich świata, wybucha prawdziwa panika. Sulley i Mike starają się za wszelką cenę odesłać ją do domu, tymczasem jednak trafiają na trop niesamowitego spisku, który może zagrozić istnieniu całego ich świata…

Podczas jednego z wystawnych bali, Pan Neville - młody rysownik, zgadza się podpisać kontrakt z Panią Herbert na namalowanie posiadłości jej męża. Ma na to dwanaście dni, ponieważ w tym czasie, pan domu wyjeżdża do Southampton. Wszystko wydaje się układać znakomicie, do momentu, gdy córka Pani Herbert, Pani Talmann, zasugeruje Panu Neville'owi, że jest jedynym świadkiem zabójstwa Pana Herberta.

Wieczne Miasto nie zmienia się mimo upływu wieków: wciąż istnieje w nim grupa ludzi żyjąca poza społeczeństwem, dla której liczy się tylko zabawa, rozgłos i seks. Pieniądze nie są ważne, ponieważ nie stanowią dla niej problemu. W tym środowisku Rzymskiej bohemy Marcello Rubini, dziennikarz jednego z brukowców i niespełniony pisarz, czuje się jak ryba w wodzie. Opisując ekscesy i skandale z udziałem gwiazd, sam nie unika podobnego życia. Nie jest w stanie dochować wierności narzeczonej, ani tym bardziej odwzajemnić jej uczucia. Targany wciąż nowymi zachciankami: raz próbuje zdobyć amerykańską aktorkę, następnym wierzy w miłość do jednej z kochanek, czy też jest biernym obserwatorem sfingowanego objawienia Matki Boskiej. Takie "słodkie życie" prowadzi go do stopniowego oddalania się od prawdziwego życia - kontakty z ojcem, lub z coraz rzadziej widywanym przyjacielem są tego doskonałym przykładem.

Wypalony reżyser filmowy, nie ma już weny aby nakręcić kolejny film. Ucieka w świat fantazji przed przytłaczającym go otoczeniem.

Akcja filmu dzieje się w New Jersey w latach Wielkiego Kryzysu. Rzeczywistość jest szara i pozbawiona pozytywnych emocji, panuje bezrobocie. Cecylia, młoda kelnerka, wiedzie smutne życie u boku gburowatego męża - pijaka. Jedyną jej odskocznią od codzienności jest kino. Tam, na chwilę, w marzeniach, może stać się dowolną bohaterką filmu - kochaną i szczęśliwą, tam wszystko jest możliwe. Dlatego Cecylia regularnie odwiedza kino i z przyjemnością ogląda po kilka razy ten sam film. Nie zdaje sobie jednak sprawy jak bardzo jej życie odmieni się gdy wybierze się, któryś raz z kolei, na "Purpurową Różę z Kairu".

Viridiana to młoda dziewczyna, która przed złożeniem ślubów zakonnych odwiedza na prowincji swojego wuja, Don Jaimego. Mężczyzna mieszka samotnie po śmierci żony. Dziewczyna tak bardzo przypomina mu zmarłą małżonkę, że postanawia jej się oświadczyć i zmusić do ślubu. Viridiana odrzuca zaloty wuja, który z rozpaczy popełnia samobójstwo. Ta dramatyczna sytuacja zmienia plany dziewczyny, która swoje dalsze życie chce poświęcić działalności charytatywnej i zamienia majątek wuja w przytułek dla bezdomnych.

Czterdziestokilkuletni Philippe Roberge mieszka w Quebecu. Uważa, że nikt go nie słucha i nie bierze na poważnie. Absolwent filozofii kultury naukowej, obronił swoją rozprawę doktorską za drugim razem. Jednak teoria interesów w przestrzeni kosmicznej, którą opisał w swojej dysertacji jest odrzucona przez środowisko naukowe...