Filmy orkiestra, scena

Po pięciu latach od nieudanego koncertu, światowej sławy pianista, Tom Selznick (Elijah Wood), wraca na scenę, by uczcić pamięć swojego zmarłego mentora. Z powodu tremy wybiera dość łatwy repertuar, który zagra bez trudu. Nieoczekiwanie po rozpoczęciu koncertu Tom odkrywa, że ktoś zostawił mu w nutach wiadomość diametralnie zmieniającą przebieg występu.

Johnny Depp wciela się w rolę atrakcyjnego i zuchwałego artysty, który łamał wszystkie reguły i to w chwili, gdy dopiero powstawały zasady rządzące współczesnym światem. Lata 60-te XVII wieku, mieszkańcy Londynu byli wówczas świadkami nie tylko wielkiego rozkwitu nauki, sztuki i religii, ale również zawrotnej kariery hrabiego Rochestera.

Tancerz Don Hewes rozstaje się ze swoją partnerką Nadine Hale. Zrospaczony podejmuje zakład, że jest w stanie z miernej tancereczki uczynić artystkę wielkiego formatu.

Młody muzyk przeżywa wzloty (sukces jego gry na trąbce, sława i pieniądze) i upadki (nieudane małżeństwo, śmierć idola i mentora, zmagania z uzależnieniem od alkoholu). Historia życia i kariery Bixa Beiderbecke'a.

Młody naukowiec Einar Norsen (Jaque Catelain) chce popełnić samobójstwo z powodu odrzuconej miłości przez primadonnę Claires Lescot (Georgette Leblanc).

Bohater, Gustaw Aschenbach jest kompozytorem (w noweli pisarzem), którego utwory ujawniają wytworne samoopanowanie, znamienne piętno mistrzostwa. Wiedziony tajemniczą siłą porzuca uporządkowany i perfekcyjnie zbudowany świat, by wyruszyć w podróż. Wędrówka Aschenbacha ma znaczenie inicjacyjne, jest metafizyczną wyprawą w głąb sacrum, ku śmierci. Rola inicjacji jest zawsze ta sama - symbole wędrowania, próby inicjacyjne mają zbudować naszą wewnętrzną ontologię, dostarczyć wiedzy o świecie i sobie samym. Kompozytor przybywa do Wenecji, która jest miastem i nie jest jednocześnie, lądem stałym i morzem. To miejsce doskonałe dla rytuałów inicjacyjnych - medialne i niejednoznaczne. Każdy taki rytuał zakłada obecność opiekunów - mediatorów. Tadzio, boski chłopiec będzie towarzyszem ostatniej drogi Aschenbacha. Namiętność do miasta i mitycznego przewodnika, Psychopomposa wyznacza trudy ostatniej wędrówki. Tadzio skupia w sobie apollińską harmonię i dionizyjską zmysłowość. Prowokuje do dyskusji o pięknie. Wiedza, jaką uzyska bohater filmu podczas ostatniej wędrówki mówi, iż piękno nie musi być owocem naszej pracy, piękno może się rodzić spontanicznie, bez naszego udziału. Ma rację Alicja Helman, gdy mówi, że wokół antynomii piękna zorganizowany jest konflikt i noweli i filmu. Wiedza, którą uzyska w drodze inicjacyjnej Aschenbach to tragedia mistrza, który sądził inaczej. Aschenbach z pomocą boskiego dziecka podjął drogę ku pełni, a świat z respektem przyjął wiadomość o jego śmierci.

Kolejna telewizyjna inscenizacja słynnej opery Giuseppe Verdiego Aida z udziałem znanych śpiewaków operowych. Tytułowa Aida, córka etiopskiego króla Amonasro, trafia do egipskiej niewoli i zostaje niewolnicą Amneris, córki faraona. Zakochuje się w niej egipski wódz Radames, który po zwycięskiej kampanii przeciw Etiopii jest przeznaczony córce faraona.