Filmy polityka, prl, teatr telewizji

W okresie swej błyskotliwej kariery Jerzy Pawłowski, nazywany szablistą wszech czasów, zdobył 21 medali. Dwukrotnie wybierano go Sportowcem Roku. W 1973 roku został prezesem Polskiego Związku Szermierczego. Nikt nie podejrzewał, że Pawłowski prowadził podwójne życie. Jeszcze u progu sportowej kariery zainteresowały się nim polskie służby bezpieczeństwa. Szantażowany AK-owską przeszłością ojca, od początku lat 50. współpracował z bezpieką, przekazując informacje o kolegach sportowcach. W kolejnej dekadzie z odnoszącym sukcesy sportowcem skontaktowali się przedstawiciele CIA. Od 1964 roku Jerzy Pawłowski był podwójnym agentem, prowadzącym niebezpieczną grę z komunistycznym i amerykańskim wywiadem. Lecz polska służba bezpieczeństwa czuwała. Na początku 1975 roku Pawłowski trafił przed oblicze śledczych z WSW. Wówczas jeszcze nie podejrzewał, że to koniec jego sportowej kariery…

Z jednej strony mamy tego, który tę władzę traci, Władysława Gomułkę (Wojciech Kalarus). Osamotnionego, despotycznego, pozbawionego kontaktu z rzeczywistością, sfrustrowanego choleryka, który nie widzi, że jego czas minął. Z drugiej strony – tego, który po tę władzę sięga, Edwarda Gierka (Zbigniew Stryj). Wprawdzie jeszcze się wahającego, ale w sumie bezwzględnego stratega, który wie, czego chce. W walkę o władzę zamieszani są najwyżsi członkowie Biura Politycznego, którzy z błogosławieństwem Moskwy i poparciem wojska wykorzystują krwawe zamieszki na Wybrzeżu, by zorganizować spisek przeciwko dotychczasowemu I Sekretarzowi PZPR. Do przejęcia „tronu” jest jednak przynajmniej dwóch kandydatów, zatem walka odbywa się na kilku płaszczyznach i nie zawsze wiadomo, kto jest kim i po której stoi stronie.