Filmy francja, łza, kobieca nagość

Za rolę nowojorskiego, działającego niekonwencjonalnie gliniarza (Jimmy "Popeye" Doyle) Gene Hackman otrzymał nominacje do Oscara. Razem ze swoim partnerem (Roy Scheiderem) śledzą szlak przerzutowy narkotyków wiodący z Francji do Stanów Zjednoczonych Ameryki. Film został oparty na autentycznych wydarzeniach, jakie miały miejsce w latach 60.

Reżyser siedmiokrotnie nominowanej do Nagrody Akademii, Elizabeth oraz zdobywczyni statuetki Oscara i Złotego Globu w roku 2008 Cate Blanchett przedstawiają kontynuację losów Elżbiety I, królowej Anglii. Oto historia krucjaty samotnej kobiety, która zrobi wszystko, by zapanować nie tylko nad miłością, ale i własnym imperium, a nade wszystko aby umocnić wizerunek własnej osoby, jako wielbionego wzoru dla całego świata zachodniego. W filmie występują także: zdobywca Nagrody Akademii, Geoffrey Rush i Clive Owen w roli Sir Waltera Raleigh, odważnego podróżnika, który stanowi całkowicie nowe wyzwanie dla uczuć Elżbiety. Utkana z pasji, dramatu i zdrady, Elizabeth: Złoty wiek, to epicka opowieść, w której nie zabraknie zapierających dech w piersiach krajobrazów, oszałamiających kostiumów i prześwietnych kreacji aktorskich.

Fantastyczna i zabawna historia Serga Gainsbourga. Film w którym, mały żydowski chłopczyk przechadza się po okupowanym przez nazistów Paryżu i w którym nieśmiały młody poeta próbuje oczarować swingujące kabarety lat sześćdziesiątych. Na ekranie twory jego umysłu ucieleśniają się, a jego natchnienie idzie w parze z wywołującymi skandale historiami miłosnymi. Wszystko to złożyło się na wywrotowy film, którego główny obywatel wprawił w drżenie całą planetę.

Akcja filmu dzieje się w Paryżu. Max, zaręczony z Muriel, wyjeżdża służbowo do Tokio. W kawiarni, gdzie ma spotkanie z klientem, wydaje mu się, że widzi Lisę, swoją dawną miłość. Dziewczyna ucieka nie zauważywszy go, a on, ogarnięty wspomnieniami, za wszelką cenę stara się ją odnaleźć...

Romain (Melvil Poupaud), młody i przystojny fotograf mody, na pierwszy rzut oka żyje pełnią życia. Jego zawodowa kariera pomyślnie się rozwija, a jego związek z uroczym chłopakiem wygląda na udany. Pewnego dnia, podczas sesji zdjęciowej, Romain niespodziewanie traci przytomność. Początkowo obawia się, że ma AIDS, jednak diagnoza brzmi: nieuleczalny rak. Mając świadomość, że zostało mu zaledwie kilka miesięcy życia, młody mężczyzna musi wszystko przewartościować. I to, co początkowo wydawało mu się tragedią, wkrótce prowadzi go w zaskakującym kierunku. Zaczyna zadawać sobie pytania: co to znaczy żyć naprawdę? Czy codzienna gonitwa, praca i kariera nie pozbawia nas radości? Czy nie odsuwa nas od bliskich?

Akcja filmu dzieje się w Londynie przed II wojną światową. Głównymi bohaterami obrazu będą Laura Henderson, ekscentryczna założycielka Windmill Theatre oraz dyrektor tego przybytku, demoniczny Vivian Van Damm. Henderson i Van Damm próbując przyciągnąć do Windmill Theatre zafascynowaną wówczas bardziej kinem niż teatrem publiczność, prezentowali na scenie zupełnie nagie modelki.

Akcja rozgrywa się w kwietniu 1671 roku na dworze księcia Conté. Książę szykuje się na przyjazd króla Ludwika XIV i jego wersalskiego dworu na zamek w Chantilly. Wiele sobie po tej wizycie obiecuje. Jednak ma tylko trzy dni, by olśnić króla i zdobyć jego przychylność. Osoba oddelegowaną do urządzenia przyjęcia jest Francois Vatel.

W Wigilię świąt Bożego Narodzenia w 1914 r. w okopach żołnierzy niemieckich, francuskich i angielskich doszło do spontanicznego zawieszenia broni. Przyczyniła się do tego głośno śpiewana kolęda. Duńska śpiewaczka Anna Sorensen (Diane Kruger) zostaje zaproszona blisko linii frontu, by zaśpiewać dla niemieckich oficerów. Kiedy rozbrzmiewa kolęda "Cicha noc", żołnierze z przeciwnych stron wychodzą z okopów i razem uczestniczą we mszy. Nazajutrz dzielą się jedzeniem, odbywa się nawet mecz piłki nożnej. Ale przecież zawieszenie broni nie może trwać wiecznie...

Powszechnie szanowany prawnik Walter Bridge jest głową statecznej rodziny. Jego konserwatywne poglądy nadają ton życiu pozostałych domowników. Żona Waltera India nauczyła się podporządkowywać woli męża, jednak w głębi duszy tęskni za partnerskim układem i ciepłem miłości. Dorastające dzieci państwa Bridge zaczynają kwestionować surowe zasady ojca. Rodziną wstrząsają coraz silniejsze konflikty. Walter Bridge musi zweryfikować swoje podejście do życia, jeśli nie chce dopuścić do rozpadu rodziny.

Tuż przed śmiercią malarz Jean-Baptiste Emmerich zapowiada, że "ci, którzy go kochają, wsiądą do pociągu". Następnie umiera. Do pociągu na cmentarz Limoges wsiadają wszyscy jego przyjaciele, ci prawdziwi i fałszywi, spadkobiercy z prawego i nieprawego łoża, bliższa i dalsza rodzina - niektóre rodziny spotykają się wyłącznie na pogrzebach.